πλαστοφερρίτης

ο, Ν

(χημ.-τεχνολ.) υλικό που χρησιμοποιείται στην ηλεκτρονική και το οποίο αποτελείται από σκόνη ενός φερρίτη και από θερμοπλαστική ύλη, η οποία επενεργεί ως συνδετικό μέσον, με αποτέλεσμα το τελικό προϊόν να συνδυάζει τις μαγνητικές ιδιότητες τού φερρίτη με την επιθυμητή μηχανική συμπεριφορά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < γαλλ. plastoferrite < πλαστός + γαλλ. ferrite (< λατ. ferrum «σίδηρος»].